Więzienie, w którym przebywa obecnie ok.400 kobiet (część z nich z dziećmi) wydało się dobrze zorganizowane, kobiety mają możliwość uczestnictwa w rozmaitych kursach, istnieje chór, jest biblioteka oraz rozgłośnia radiowa. Kobiety zorganizowały sklepik, w którym sprzedają swoje rękodzieło oraz przygotowane przez siebie potrawy. Z tego co udało mi się dowiedzieć wszystkie cudzoziemki przebywają tam w związku z przemytem narkotyków i nie ma wśród nich żadnej Polki. Chyba wszyscy byliśmy zaskoczeni poziomem infrastruktury więziennej np. wyposażeniem przedszkola, niemal straciłam (nomen omen) rewolucyjną czujność i w efekcie więzienie wydało się, niestety, całkiem przyjemnym miejscem… Interesujące jest to, że przyjmując kobietę do więzienia pyta się ją o jej partnera/partnerkę w celu ustalenia, kto będzie odwiedzał ją na wizytach prywatnych. Orientacja seksualna w tym wypadku ma znaczenie i jest RESPEKTOWANA.
W Conocoto odwiedziliśmy małą fabrykę rękodzieła robionego z włókien naturalnych, która funkcjonuje ok.8 lat. Poniżej jeden z przykładów co można zrobić z włókien roślin rosnących na równiku:
Wieczorem w Casa de la Cultura Benjamin Carión odbył się pokaz baletu Jacchigua i było to naprawdę niezwykłe wydarzenie. Dwugodzinny show, przeplatany opowieściami dyrektora baletu Rafaela Camino, był podróżą w czasie i przestrzeni. To barwne, radosne widowisko stworzone przez tancerzy pozwoliło na poznanie tradycji, zwyczajów i historii mieszkańców kraju. Dyrektor Camino zatrudnia 412 osób, wszyscy Ekwadorczycy, wśród nich „Indios, mestizos, blancos, cholos, negros, bajos, altos, flacos y gordos”( „Indianie, metysi, biali, czarni, niscy, wysocy, chudzi I grubi”) bo, jak mówi: „todos somos Ecuador” – „wszyscy tworzymy Ekwador”.
W 2012 roku balet zawita do Polski i zapewniam, że warto się wybrać na ten niezwykły spektakl.
Czy kiedyś wszyscy będziemy tworzyć Polskę? Jaki jest rachunek prawdopodobieństwa?
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło, MN ( Mother North)