W niedzielę, 9 lutego 2025 r. odbyły się w Ekwadorze wybory generalne. Ekwadorczycy i Ekwadorki wybierali m.in. prezydenta/prezydentkę i posłów do Zgromadzenia Narodowego. Tym razem wybory odbyły się zgodnie z kalendarzem wyborczym (o tym dlaczego 18 miesięcy temu trzeba było ruszyć do urn pisałam tutaj i tutaj).
Mimo, że sondaże wskazywały zwycięstwo w I turze obecnie urzędującego Daniela Noboi, okazało się, że niemal tyle samo głosów co prezydent zdobyła Luisa Gonzalez, kandydatka popierana przez Rafaela Correę Delgado.
Jest to niewątpliwe zwycięstwo kandydatki lewicowej, której sondaże nie dawały szans w starciu z Noboą. W tej chwili otwiera się dla niej droga do zwycięstwa i powrotu Revolución Ciudadana do władzy (o rewolucyjnym - nomen omen- projekcie politycznym pisałam m.in. tutaj oraz w publikacji Panorama wyborcza Ameryki Łacińskiej w 2019 roku. Nowe wyzwania, stare problemy. wydanej przez Ośrodek Analiz Politologicznych UW).
Kraj stoi przed ogromnymi wyzwaniami gospodarczymi i społecznymi. Największą bolączką Ekwadoru jest w tej chwili przemoc (wg raportu Human Rights Watch, co trzeci Ekwadorczyk przyznaje, że był ofiarą przestępstwa, co stanowi najwyższy odsetek w regionie). Trwające tygodniami stany wyjątkowe ogłaszane przez prezydenta i zwiększone uprawnienia dla wojska i policji, osłabiają demokrację, ograniczają prawa obywatelskie i są polem do nadużyć (przykładem wstrząsająca historia czterech nastolatków w grudniu ub. roku oskarżonych bezpodstawnie o kradzież, zatrzymanych a następnie torturowanych i zabitych przez wojskowych).
W kampanii niemal nieobecne były kwestie ekonomiczne i gospodarcze, ale osoba która zasiądzie w Carandolet będzie musiała zmierzyć się także z deficytem, kryzysem energetycznym, rosnącą biedą i bezrobociem, kryzysem edukacyjnym.
Bez zmian systemowych i długoterminowego planowania, Ekwador będzie nadal pogrążał się w chaosie.
II tura wyborów prezydenckich zaplanowana jest na 13 kwietnia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz